"Kennoyim"ning sanksiyasi
1-aprel xalqaro hazil kuni.
Institutda bir domlamiz bo‘lardilar. o‘z sohasining bilimdoni bo‘lish bilan birga, juda ajoyib yumor hissiga ega inson edilar. O‘sha insonning menga juda ma'qul kelgan bir fikri bo‘lib, u yumor hissi bo‘lmagan odamni nogiron deb hisoblash mumkin deb ta'kidlardi.
Albatta, hayot murakkab, o‘zaro munosabatlar, ish va turmushdagi tashvishlar, tirikchilik deganlariday xullas, oson emas. Lekin, insonlarga yorug‘ yuz, ochiq chehra bilan yo‘liqishning o‘zi ham bir ehson deyilgan. Agar biror insonni kayfiyatini ko‘tara olsangiz, uning uchun katta xizmat qilgan bo‘lasiz. Me'yoridagi hazil, birovning ko‘ngilga tegmaydigan, samimiyat ila qilingan yumor bilan odamni ko‘ngli ko‘tarilib, kayfiyati chog‘lanadi. Kayfiyat chog‘ bo‘lsa, ish unumi ham boshqacha bo‘ladi.
1-aprel - xalqaro hazil kuni. Shu munosabat bilan, ushbu blogpost orqali, hayot atalmish teatrning ayrim yumoristik epizodlarida o‘zim ishtirokimda sodir bo‘lgan ba'zi syujetlarni hikoya qilib bermoqchiman. Ularni eslaganimda o‘zimni ham dilim yorishadi. Biror ish unmay turganda yoki siqilib turganimda bu voqealarni yodimga olsam, yuzimga tabassum o‘z-o‘zidan mehmon bo‘ladi. mayli, gapni cho‘zmasdan boshlay qolay: